ADN antigo

O ADN antigo (ADNa ou aDNA) é o ADN que se illa de espécimes biolóxicos antigos.^[1][2] Debido aos procesos de degradación que sofre o ADN (como a formación de enlaces cruzados, desaminación e fragmentación) o ADN antigo é de baixa calidade comparado con material xenético fresco moderno.^[3] Mesmo nas mellores condicións para a preservación, hai un límite de antigüidade de 0,4-1,5 millóns de anos para as mostras, por debaixo do cal conteñen ADN suficiente como para aplicarlle as tecnoloxías de secuenciación contemporáneas.^[4] Recuperouse material xenético de material esquelético e arqueolóxico histórico, tecidos de momias, coleccións de arquivos de espécimes médicos non conxelados, restos de plantas consevados, núcleos de xeo e do permafrost e de sedimentos mariños e lacustres.

1. ↑ Pevsner 2015.
2. ↑ Jones 2016.
3. ↑ Allentoft, M.E. et al., 2012. The half-life of DNA in bone: measuring decay kinetics in 158 dated fossils. Proceedings of the Royal Society of London B: Biological Sciences, 279, pp.4724–4733.
4. ↑ Willerslev, E. et al., 2004. Long-term persistence of bacterial DNA. Current biology: CB, 14(1), pp.9–10.